Het zwarte hart

Geïnspireerd op de pestepidemie van Londen

Londen, 1665.
De stad lag zelfs bij dageraad gehuld in duisternis. Niemand durfde elkaar aan te kijken, niemand durfde elkaar te passeren. De tavernes waren verlaten, de scholen gesloten. Ratten slenterden over de tientallen lijken, die als dorre herfstbladeren de grimmige straten vulden. De kerkklokken luidden als een vastgelopen cassettebandje op de achtergrond. Huizen waren met houten planken gebarricadeerd, in de hoop veilig te blijven voor de Zwarte Dood die buiten rondwaarde.

Een dokter meende de remedie te hebben: het bloed van een gezond hart injecteren bij iemand met een geïnfecteerd hart.
De geïnfecteerde leek overleden… totdat de tunnelgravers van de Metropolitan Line in 1860 per ongeluk een zak botten uit de grond groeven.