Voorlezen Mgr. Bekkersschool

In 1999 schoof ik stil en verlegen achter de blokkendoos van de kleuters om de kat uit te boom te kijken. Er waren poppen, treintjes, auto’s, lego, noem maar op.
Vroeger was het kleutergebouw van deze school een apart gebouw met een grote zandbak op het schoolplein en een schuur met skelters, krijt, touwen, ballen enzovoorts.
Toen namen de juffen en meesters ons al in de maling door een lege Playstationdoos in de zandbak te verstoppen, waarvan wij natuurlijk dachten dat er een echte in zou zitten.

Het was er altijd behaaglijk. Ik heb echt heel veel goeie herinneringen aan die school.
Ondanks groeipijn elke dag op het schoolplein blijven om nog te jumpen of te knikkeren.
Pokémonkaarten, Yu-Gi-Ohkaarten, Beyblades, alles namen we mee!

Sinterklaas die langskwam, pepernoten vlogen door de klas heen en ik was zelfs een keer in de zak gestopt. Elk jaar zingen in de kerk en het jaarlijkse paasontbijt met de hele school. Heerlijk!
De afscheidsmusical (ik heb het script nog thuisliggen) over hotel Zeezicht. 2007 De musical uitgevoerd, zit nog steeds weleens met die liedjes in mijn hoofd!
Soms zit ik zelfs met dat dramatische nummer in mijn hoofd: ‘Op de laatste schooldag van het laatste jaren. Kan je de uren tellen, dan is het klaar.’

Op deze school heb ik heel veel geleerd. Heel leuk geleerd.
Ze wisten toen al dat ik schrijfster wilde worden. Eén keer kwamen ze voor de hoofdluiscontrole. Nadat ik aan de beurt was geweest werd ik opeens uit de klas gehaald.
Ik zag mijn leven al voorbij flitsen, maar ze wilden me niet apart spreken voor de luizen. Er lag dus een boekje in de kast voor tips om schrijfster te worden en dat wilde ze mij laten zien. Alle ogen brandden op me toen ik terug de klas in kwam lopen. Maar ik was gewoon stoer en onverschillig. Dat boekje hoefde ik niet te lezen. Dus ging schouderophalend weer aan mijn tafeltje zitten, mompelend dat het daarover ging.

En ja, nu is deze school 14 jaar geleden voor mij, maar hij blijft altijd in mijn hart.
Mede de Mgr. Bekkersschool met alle leraren, leerlingen en de conciërge maken mij wie ik nu ben.
Ik was daarom ook enorm trots dinsdag 23/11/21 een stuk uit Het gevaarlijke bos voor te mogen lezen en zelf weer in de groepen te staan!