Terug naar hoe het was
Ik wil terug naar hoe het was
Maar hoe het was dat is niet meer
Zoveel dingen kan een mens vergeten
Maar de herinneringen worden altijd meer
Als je terug de tijd in kon
Zou je dan blanco willen gaan?
Met de herinneringen vergeten
Overal opnieuw doorheen willen gaan?
Of zou je ze mee willen nemen
Met de kennis van nu, terug in de tijd
Maar die kennis van nu, is wat alles heeft veranderd
De kennis van nu is waarom het verleden achterblijft.
Daarom kan hoe het is,
nooit meer zijn wat het was
Maar wat kan je dan doen?
Als je niet meer terug kan, hoe graag je dat ook wil
Moet je het maar accepteren dat wat geweest is, gepasseerd is
Dat het leven doorgaat, ongeacht hoe jij ’t wil?
Hoe kan hoe het was, soms zo dichtbij lijken
Zo dichtbij dat de illusie ervan keuzes al kan laten blijken
Is dat de illusie die de mens zichzelf aanpraat?
Het slechts zien wat we willen zien
Is dat hoe de jaren zijn verlopen?
Is altijd alles al gezien en geweten
Maar door in de illusie door te gaan
Die kennis later pas gebleken?
Als het wakker worden en niet meer terug in slaap kunnen gaan
Het niet meer kunnen ontkennen
Van wat gedaan is, is gedaan
Wat gebeurd is, is gebeurd
Het leven gaat door
Want wat was, dat is niet meer
Je kan alleen mee met het leven dat doorgaat
Vooruit, de toekomst in
Met de vergeten herinneringen alles opnieuw ontdekken
Onbewust jezelf nieuwe illusies aanpraten
Want wat is, dat is er weer
En als het er nog niet is, dan komt het wel
Die nieuwe herinneringen zullen komen
Die nieuwe keuzes zullen voortvloeien
En wat was, wordt ooit een ‘blijft me bij’
Dankzij dat wat was, ben jij jij
Op een gegeven ben je zover in het leven doorgegaan
Dat terug gaan naar wat was
Voelt als allang verleden tijd
Het wordt tijd voor een wat wordt, dat wordt
Wat is, dat zal zo zijn
Het leven gaat door
En jij bent een nieuwe jij