Een jaar Angsthazen
Onlangs is het besef tot me gekomen dat het al ongeveer een jaar geleden is dat de basis van Angsthazen is gelegd.
Daarbij besefte ik ook dat er eigenlijk geen specifieke ‘geboortedatum’ is. Zoals een relatie op een gegeven moment gaat: je glijdt er gewoon in.
In dit verhaal wil ik wat uitleg geven over hoe ik dit jaar ervaren heb.
Daarvoor begin ik bij het begin:
Waarom?
Medio september 2020 kwam de zin in schrijven weer omhoog borrelen.
Vroeger schreef ik schriftjes vol verhalen, op de middelbare school gedichten en toen alleen nog maar verslagen of werk gerelateerde teksten.
Om die zin zijn gang te laten gaan, kocht ik een notitieboek en begon met dichten en schrijven om al mijn directe gedachtes op papier te zetten.
Ja, dat waren dus heel veel woorden en gedachtes.
Schrijven bleef dus een belangrijk onderdeel van mijn persoonlijkheid en het was duidelijk dat ik er iets mee moest doen.
Zodoende trok ik de oude doos open die gevuld was met tientallen schriftjes. Er was zat over te schrijven! Sterker nog, als het universum aangeeft dat ik er nu klaar voor ben hiervoor te gaan, dan ga ik er gewoon voor.
Toen was alleen wel de vraag waar ik zou beginnen.
Het begin werd het begin en dat was ‘Het gevaarlijke bos.’
Uitgeven
Een paar maanden (of weken) verstreken en tijdens het schrijven had ik mijn oud-collega, Tanja Kooistra, gevraagd of zij de illustraties wilde verzorgen. Ik wist nog dat zij goed kon tekenen, dus waagde maar al te graag de poging.
Gelukkig goed gewaagd, want ze ging akkoord!
Dus manuscript: Check. Illustraties: Check.
Toen kwam de volgende stap: een uitgeverij vinden.
Totaal op onbekend gebied het internet afgestruind en zodoende bij Boekscout terecht gekomen. Dankzij hun open portfolio en aanmoedigende pagina’s op de site gaven zij mij direct een goed gevoel. Gelukkig was dat gevoel wederzijds, want zij wilden graag met het verhaal aan de slag!
Tadaa… Een paar maanden later was daar: het gevaarlijke bos!
En toen
En toen was mijn eerste boek uit en moest ik dat natuurlijk aan de grote klok gaan hangen. Dus toen kwam de promotiefase!
Radio Rijnmond was geïnteresseerd en heeft mij uitgenodigd in een live-uitzending, Brunamedewerkers in de stadhuispassage te Spijkenisse waren onwijs coöperatief en regelden gelijk een signeersessie met een tafeltje voor de deur. De lokale krant Nissewaard wilde gelijk een artikel schrijven en bibliotheek Boekenberg gaf me het podium tijdens de voorleesmarathon.
Wat een glorie 😀
Ondertussen moest ik ook regelen dat mensen alles over Angsthazen konden vinden, dus was er een website nodig. Heel erg bedankt Rick Penders voor het opzetten en uitleggen van mijn website! Een website is ook zoiets waar je eindeloos aan kan klussen en onwijs leuk is om te doen.
Verder maakte ik een Instagram account en Telegram kanaal aan om ‘gevolgd’ te kunnen worden en nodigde ik mezelf uit bij verscheidende basisscholen in meerdere provincies. Van de vijf scholen, hebben er nul gereageerd. Super tof.
Gelukkig heb ik zelf ook op een basisschool gezeten, dus was ik meer dan welkom bij mgr. Bekkersschool!
Gelijk wat promotiemateriaal geregeld ofcourse.
En wat komt er dan daarna?
Het boek is uit, de lokale media is op de hoogte, de website en sociale media staan online, het boek kwam in de bibliotheek te staan. Wat nu?
Doorschrijven natuurlijk!
Ondertussen was ik begonnen met het eerste deel van Abaddon trilogie: Moordenaar?!
De eerste uitgever waarnaar ik het manuscript gestuurd had, had netjes teruggemaild het boek niet uit te willen geven. Prima, dan doe ik het lekker zelf.
Zodoende ben ik bij Brave New Books terecht gekomen.
Zij ontvangen het manuscript, sturen het door naar een corrector, ik krijg het manuscript terug en kan kiezen met welke wijzigingen van de corrector ik akkoord ga, stuur vervolgens dat manuscript weer terug voor een vormgever en uiteindelijk een aantal meiers verder heb je een mooi binnenwerk.
Vervolgens kon ik met hun tools de cover zelf ontwerpen en het boek te koop zetten.
Ook kon ik via hun tools het manuscript omzetten naar e-book.
Lekker veel puzzelen, maar als je alleen maar zou schrijven zou het ook vervelen.
Wat ik wel echt begon te beseffen was dat het schrijven slechts een begin is. Er komt zoveel meer bij kijken om er uiteindelijk voor te zorgen dat het boek überhaupt ontstaat, verkocht kan worden, daadwerkelijk verkocht wordt en om een naamsbekendheid op te bouwen.
Een boek verkoopt zichzelf niet, dus ik moest goed onderzoeken waar dat aan lag. Ik drukte flyers en ging die huis-aan-huis bezorgen, poste betaalde promotie op Insta om bij mensen hun overzicht langs te komen en legde wat flyers op mijn werk neer. Er zijn een aantal klanten die ook heel enthousiast naar Bruna nabij mijn werk zijn gelopen en terugkwamen om hun gekochte exemplaar te laten signeren. Dat vond ik echt fantastisch.
Laatste periode
Angsthazen kwam op een laag pitje. Ik merkte als ik echt bezig was met promoten er een lekkere flow ontstond, maar het was een flow die ik best snel naast me neerlegde.
Ik werkte fulltime en wilde mijn weekenden besteden voor privé dingen.
Ondertussen bleef ik wel schrijven en hier en daar wat energie erin steken, maar het was niet een primaire bezigheid.
Tot ik op een ochtend wakker werd en dacht: Koffie!
Oh nee, dat is elke ochtend.
Deze ochtend dacht ik ook: Ik ga ervoor! Ik wil schrijven, ik wil promoten, ik wil groeien. Ik wil Angsthazen groot maken!
Zodoende ben ik één dag in de week minder gaan werken, zodat ik die dag extra kon gebruiken volledig met Angsthazen bezig te zijn. Het is niet alleen een verhaal schrijven; het is ook je verhaal kloppend maken, spannend houden, je website onderhouden, promotiemanieren bedenken en uitvoeren, financiële plannen maken en bijhouden, connecties opbouwen, onderzoek verrichten in de branche en de doelgroep en alles documenteren.
Gelukkig krijg ik hulp van zoveel mensen.
Dank aan:
Tanja Kooistra voor je fantastische illustraties.
Rick Penders voor de website.
Niels Molendijk voor de foto’s en video’s.
Bas Vogel voor de coverfoto van Written Words.
Mike Schot, mijn werkgever die me alle ruimte geeft zelfs tijdens werk met Angsthazen bezig te zijn, altijd in me gelooft en zijn kennis deelt over onderwerpen waar ik weleens op vastloop bij het schrijven van een boek. (De druïde van ‘no more demons’ was bijvoorbeeld zijn idee).
Han van der Erve voor die keer dat ik bij je aankwam en je zei: ‘Welke corrector heeft die inleiding geschreven? Dit kan echt niet!’ Waarop ik antwoorde: ‘uuh, ik?’
Niet zozeer bedankt voor de feedback, maar bedankt dat je met mij bent gaan zitten om de inleiding van Written Words strak en aantoonbaar te maken.
En een speciale alinea om Deveron Li Puma te bedanken mij meegenomen te hebben naar een BNI ontbijt waar ik zulke toffe, aardige mensen heb ontmoet. Echt, wauw!
Een paar dagen later was ik aan het videobellen met Ad van der Hulst, die graag tips en ervaringen met mij wilde delen. Terwijl we in gesprek waren, luisterde hij niet naar mij om te reageren, maar om echt te luisteren en daarna pas te reageren.
Dezelfde week was ik uitgenodigd op de koffie bij een ander lid, Tjara van Alles in Wonderland. Een winkel met spullen die wil ik allemaal hebben! Maar daar was ik niet voor gekomen; zij wilt ook mijn boeken gaan verkopen en wie weet treffen we daar een mooie samenwerking in.
Later zat ik met Joeri die mij bij het ontbijt vroeg of ik ook boeken op aanvraag schreef.
Van de aanvraag kwam een conversatie en ook met hem sta ik aan het begin van een heel bijzonder avontuur omdat hij zijn eigen nier aan zijn eigen zoon gaat doneren. Er wordt daar een documentaire over gemaakt en ik zal jullie daar uiteraard van op de hoogte houden.
En zo komen er meer interessante, lieve adelaars wiens vleugels zich combineren als een Transformer van een super adelaar om zo wervelend met de ondernemingen door de wereld te gaan.
Nu is het moment ook mijn vleugels te spreiden.
Nu is het moment volledig voor Angsthazen te gaan.
Ik heb al een paar x een ‘nee’ gehoord, maar ook zo vaak een ja.
Het kost best wat geld, maar het gevoel van een succesvol boek, de mensen die ik tijdens de reis ontmoet, de complete overgave tijdens het typen van een manuscript, de ideeën en de uitvoering voor een promotie en vooral het zien hoe amateuristisch ik nu alles doe, maar door het vast te leggen ooit deze momenten terug zal zien als ervaringen, is onbetaalbaar.
Dit jaar is nog maar het begin.
Angsthazen is geboren en zal langer voortbestaan dan dat ik zelf zal doen.
Doelen
Mijn doelen voor het aankomende jaar zijn compleet in eigen beheer uit te gaan geven en op zoveel mogelijk beurzen en scholen komen te staan. Mezelf te laten zien en horen. Jullie ontmoeten, jullie voorzien van tal van spannende verhalen voor ieders smaak en blijven schrijven.
Nooit meer stoppen met schrijven. Nooit meer stoppen met lezen.
Welkom in een nieuwe wereld.
Welkom bij Angsthazen.
Angst is een illusie.
Ps: Mocht je ondertussen vragen hebben over processen met betrekking tot het schrijven en publiceren van een boek, dan deel ik graag mijn ervaringen met je.
Via het contactformulier kan je al je vragen stellen.