Het doorbreken van de spiraal

Inleiding
Zoals in mijn vorige (of volgende) blog omschreven, stonden de laatste maanden voor mij in het teken van een carrière switch. Het was tijd Subway achter me te laten en me te focussen op een nieuwe baan, nieuwe kansen en een nieuwe vorm van financiële stabiliteit.
Tijdens dit avontuur kwam vanuit verschillende hoeken politie op me af. Ik mocht een dag meedraaien bij de 112-meldingen in Rotterdam, ik bezocht een open dag van het detentiecentrum Rotterdam, onderweg van werk stond er een wervingsbusje van de politie op mijn route naar huis om informatie te verstrekken over politiewerk en bij het zoeken tussen de vacatures ging mijn hart sneller kloppen bij een bepaalde vacature die aansloot op mijn diploma’s. Kort erna was ik aanwezig bij de informatiebijeenkomst op locatie van de functie en zodoende was ik versmolten met dit hele proces. Subway bouwde ik af en de toekomstige commitment bouwde ik op.
In nog geen twee maanden tijd was mijn leven (voor de zoveelste keer) compleet aan het veranderen.

Screening
Zonder verder nog om me heen te kijken ging ik mee met de sneltrein naar dit nieuwe leven. Ik ging van bijeenkomst naar pittig sollicitatiegesprek. Van pittig sollicitatiegesprek naar gemoedelijk arbeidsvoorwaardengesprek. Van gemoedelijk arbeidsvoorwaardengesprek naar een stapel formulieren die ik naar waarheid in moest vullen en aan de hand van mijn antwoorden op die formulieren werd er een interview ingepland.
De laatste stap tot aanvang van werkzaamheden en een BOA opleiding voor de betreffende functie was het interview.
Het interview duurde drie uur en mijn hele leven is door de zaagmolen gehaald met als gevolg dat er een oordeel over mij geveld zou gaan worden. Het screeningsproces van politie is helemaal niet zwart/wit en na ruim een week verwerken van deze ondervraging begon ik mijzelf pas te screenen.
Een week later lukte het mij zelf even uit die sneltrein te stappen en te beschouwen wat er nu allemaal gebeurde de afgelopen maanden.
Waar zou ik terechtkomen?
Wat zou deze functie voor mijn privéleven betekenen?
Wat zou deze werkgever voor mijn vrije tijd betekenen?
Zou ik meer loyaal aan mijn werkgever dan aan mijzelf worden?
Is het wel de bedoeling dat er een verschil tussen mij privé en mijzelf zakelijk zit?
Ben ik wel geschikt? Is dit wel mijn pad? Hoor ik hier wel?
Na het verwerken van heel dit proces gingen daar opeens mijn ogen open.

De spiraal
In de inleiding van mijn gedichtenbundel duid ik aan mijn hele leven al in een soort spiraal te zitten, waar slechts het decor verandert. Ik dacht erin hardop na of de spiraal doorbroken moest worden, of dat de spiraal gewoon mijn levensweg zou zijn.
Dit was augustus 2022. Sindsdien veranderde (weer) mijn leven compleet. Nu besef ik mij dat mijn leven al jaren compleet aan het veranderen is.
En waarom? Juist omdat ik de spiraal aan het doorbreken ben!

Mijn spiraal was continue mezelf aan anderen aanpassen, mijzelf laten meeslepen in spannende avonturen, ontdekken waar ik mij goed voelde, om uiteindelijk mijn eigen verlangens, kernwaarden en ambities aan te passen aan de mogelijkheden die op dat moment de grootste rol in mijn leven speelden.
De enige manier de spiraal te doorbreken was door de rollen in mijn leven zich te laten aanpassen naar mijn verlangens, kernwaarden en ambities.
En daar kwam een hoop pijn bij kijken. En pijn is niet leuk… maar van pijn bekomen? Er sterker van worden? Ervan groeien? Dat is goud.
Alle emoties zijn goud: verdriet, blijdschap, pijn, genot, alles!
En het één kan er niet zijn zonder het ander. En tussen elke ‘ander’ zit die middenweg.
Die middenweg is ‘je pad’. Dat pad heeft als een soort bebost park zijweggetjes.
De linkse weg brengt pijn, verdriet, eenzaamheid, machteloosheid, ondankbaarheid en wantrouwen. De rechtse weg brengt daarentegen genot, euforie, saamhorigheid, rebelsheid en zelfvertrouwen.
Daarnaast hebben al die wegen vertakkingen naar paden en soms kan je daar weleens in afdwalen of in verdwalen. Maar altijd daar in het midden is je pad: daar is je groei.
Zoals een boom groeit door zijn vertakkingen, zo groei jij door jouw vertakkingen.
En zo ben ook ik aan het groeien.

Mijn boom
Ik heb een handjevol vrienden. Maar ik weet zeker dat zij vrienden zijn. Dit zijn vrienden die ik nooit zal opgeven.
Ik heb de liefste partner die ik kan wensen en ook hem zal ik nooit opgeven.
Bovenal zijn mijn wortels mijn familie en zij zullen mij nooit opgeven.
Deze mensen vormen mijn meest gunstige spiraal en bij dit spiraal hoort een nieuwe baan. Een baan die echt bij mij past, terwijl ik echt bij die baan pas.
En bij politie is dit niet het geval.
Ik ben ook niet meer door de screening heen gekomen en ze hebben gelijk: met de dingen die ik in mijn leven heb beleefd en de bepaalde keuzes die ik heb gemaakt moet ik nu niet mensen gaan beoordelen, behoeden of straffen. Ik moet mensen inspireren. Je kan pas het beste uit een situatie halen, als je een situatie zelf hebt meegemaakt.
Het is niet mijn taak de maatschappij veiliger te maken, het is mijn taak om kennis te maken met zoveel mogelijk mensen en zoveel mogelijk culturen om de maatschappij te begrijpen en om de maatschappij te beleven met alle soorten paden die eraan gepaard zullen gaan.

Dat is waar ik naar verlang en hoe ik wil leven. En om de oude spiraal te doorbreken is dat nu hoe mijn carrière gaat worden: een leven die daarop aansluit.
Maatschappelijk werk met voldoende vrije tijd om die te besteden aan mijn hond, familie, vriend, vrienden en het meest belangrijk: mezelf en Angsthazen.

Ik heb even een ander pad bewandeld en dat zal vast nog vaker gebeuren, maar ik ben weer terug op mijn middenpad.
Hop naar het volgende boek!
De Blauwe Leeuw zal als eerste uitkomen. Hierna of ‘slijmmonster‘, of ‘Abaddon trilogie deel 2: Oorlog.’

Keuzes!!! 😀

En dan de rest nog :p

<<< Het (oude) nieuwe avontuur

Subway tijdperk >>>